Eén van de dingen waarop wordt gehamerd in een mediationopleiding is het uitstellen van je oordeel. Een flinke opgave. Ieder mens neigt van nature naar het plaatsen van hokjes, in één oogopslag heb je je vaak al een oordeel gevormd over wie je voor je hebt.

Onlangs trainde ik een groep studenten aan de UvA die regelmatig kleine brandjes blusten tussen internationale studenten op de campus.

“Maar ik weet toch ongeveer hoe het zit, nog voordat ik ga bemiddelen” zei een van hen. “Want student A komt hier voor zijn studie, en student B vooral om te feesten. Dus dat botst.” Twee leefritmes in één huis. Als dag en nacht.

Ja, het zou kunnen zijn dat dat daadwerkelijk het enige is wat er scheelt.

Maar als je als bemiddelaar, of in mijn geval als mediator, denkt te weten hoe het zit, zoek je niet meer naar wat er nog meer kan zijn. Het oordeel maakt je mogelijk blind voor signalen die niet passen in het plaatje dat jij hebt bij het conflict. Het temt de nieuwsgierigheid die je laat onderzoeken wat maakt dat twee mensen er samen niet uit komen. Want wellicht speelt er onderhuids wel meer. In het geval van de campusruzies: bijv. heimwee, liefdesverdriet, een misverstand over wie de overlast nu werkelijk pleegt, verwachtingen en/of cultuurverschillen.

Geduld!
Dus inderdaad ook mijn advies aan iedere bemiddelaar in spé: stel je oordeel uit. Ga op je handen zitten. En onderzoek oprecht nieuwsgierig wat er zich op tafel ontvouwt en wat er misschien ondertussen onder tafel verborgen blijkt.

Een mooi filmpje dat hierbij past is de korte animatie The Present. Ik nodig je graag uit om eens bij jezelf te kijken welke oordelen er bij je opkomen en ben benieuwd of je die oordelen onderweg moet/wilt bijstellen.

Meer weten over mediation, een of dialoogbegeleiding als oplossing voor een mogelijk conflict? Neem gerust contact met ons op.