De mens is van nature geneigd om het te hebben over hoe het niet moet, wat je niet wilt en we worden al vanaf jongs af aan uitgedaagd om ’te leren van je fouten’. Vandaag kreeg ik dankzij mijn mediation intervisie groep het inzicht dat het veel krachtiger is om te leren van je successen en van die van je collega’s.

Welke mediation was de afgelopen periode een ‘pareltje’? Wat gebeurde er dan? En veel belangrijker, wat deed je als mediator, waardoor de mediation succesvol werd? Welke vraag stelde je, welke houding had je, wat was jouw rol daarin? Als je dat helder hebt, heb je een potentiele succesformule ook voor een volgende mediation.

In mijn geval staat mij een mediation voor ogen waar twee collega’s goed voor ogen hadden wat hun verschillen waren, wat hen verdeeld hield en waarom het allemaal niet lukte en ook allemaal wel nooit zou lukken, die samenwerking. De situatie was op het werk hoog opgelopen en andere interventies hadden nog niet gewerkt. In de voorgesprekken hadden zij mij 1-op-1 in vertrouwen hierover geïnformeerd.

Mijn openingsvraag in de mediation, die ik best spannend vond om te stellen, was:
‘Wat bindt jullie ten diepste?’

Het bleef stil. Een dergelijke vraag hadden ze niet verwacht. Het werd echt ongemakkelijk stil. Er kwam voorzichtig oogcontact. Een van beiden ging praten en binnen 5 minuten lag het patroon waarin zij elkaar gevangen hielden op tafel. Een uur later hadden zij oplossingen voor de toekomst bedacht.

Met recht een pareltje. Dankzij mijn intervisiegroep ben ik herinnerd aan dit succes. En mijn goede voornemen voor 2014 is, om meer van dit soort spannende vragen te stellen.

Ik wens u allemaal fijne feestdagen en een gezond en ook een beetje een spannend nieuw jaar toe.